"ဟော့ဒီက ငါးသည်၊ ငါးခူပါတယ်။ ငါးကြင်းပါတယ်။
ငါးတန်ပါတယ်။ ပုဇွန်ပါတယ်"

အိမ်အပြင်က အော်သွားသည့် ငါးသည်အသံကြောင့် ကိုစောလွင် ခေါင်းထောင်သွားသည်။ ငါးခူလေးမစားရတာ ကြာပြီမဟုတ်လား။ လူက နေမကောင်းထားသည့်အရှိန်၊ ကျောင်းမှာပင်ပန်းသည့်အရှိန်ဖြင့် သိပ်မဟန်။ ရက်ပေါင်းများစွာ ပျက်နေသည့် ပါးစပ်က ငါးခူကို သွေးတောင်းသလို ပါးစပ်ထဲ တံတွေးများပင် ရွှဲလာသည်။ ငါးခူစင်းကောလေးကို ဆီပြန် ရှမ်းနံနံလေးနှင့် ချက်ကာ ပဲကြီးဟင်းရည်လေးဖြင့် ဆွဲလိုက်ရင် ဘယ်လောက်ထမင်းမိန်လိုက်မလဲ။ ကျောင်းဆရာကိုစောမောင် အိန္ဒြေမဆည်နိုင် အပြင်ထွက် ငါးသည်ကို လှမ်းခေါ်လိုက်သည်။